Ένα σχόλιο για τη χθεσινή παράσταση της Θεσσαλονίκης...

"Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, 

που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, 

σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες 

αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά". 

                                                        
                                             [Οδυσσέας Ελύτης]

Βρήκαμε στο διαδίκτυο ένα υπέροχο σχόλιο για τη χθεσινή παράσταση, που έγραψε ο κος Κ.Σακελλαρίδης. Τον ευχαριστούμε θερμά...

"Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, 

που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, 

σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες

αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά". 

Εχθές, αυτοί οι πεισματάρηδες, ήταν ο Νίκος Κυπουργός, η Ορχήστρα Ερμούπολης Σύρου, (ορχήστρα των Κυκλάδων) η χορωδία "ΣυνΩΔΗπόροι" Καβάλας με Διευθυντή τον Γιάννη Κανάκη και το "καμαράκι" ήταν η ευρύχωρη αίθουσα Συναυλιών του Βασιλικού Θεάτρου, εδώ στη Θεσ/νίκη.

Δύο οι χθεσινές λαμπρότητες της Συναυλίας.

Η πρώτη η καλλιτεχνική αρτιότητα ορχήστρας, χορωδίας, και έργου.

Η δεύτερη το ΗΘΟΣ ΚΑΙ Η ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ των συντελεστών της, που μου έφεραν στο μυαλό τα λόγια του Ελύτη.

Κάποιοι μας τραβάνε κάτω, να μας πνίξουν στο βούρκο που έμαθαν να ζούν, και κάποιοι, ιδίοις "εξόδοις" μας σπρώχνουν πεισματικά στην αντίθετη κατεύθυνση...