"ΔΕ ΛΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ" - Δήμος Μούτσης 1938-2024

Δε λες κουβέντα...

Ο Δήμος Μούτσης έφυγε

από τη ζωή αφήνοντας

μία σπάνια κληρονομιά

Ο συνθέτης που δεν έμοιαζε με κανέναν άλλον, απεβίωσε σε ηλικία 86 χρονών, ενώ τα τελευταία χρόνια απουσίαζε συνειδητά από τη μουσική. Ωσεί παρόντα ήταν πάντα τα σπουδαία τραγούδια του. Γιατί ο Δήμος Μούτσης ανήκει σε εκείνους που άλλαξαν το ρου της μουσικής μας ιστορίας. 

Η ζωή του όλη ήταν «κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα» αφού ο Δήμος Μούτσης δεν αγαπούσε την έκθεση, δε μιλούσε συχνά παρά μόνο για να μοιραστεί τα σημαντικά. Η πορεία του από τη γνωριμία του με τον Νίκο Γκάτσο, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Άγιο Φεβρουάριο και στη συνεργασία με Σωτηρία Μπέλλου, Βίκυ Μοσχολιού και Γρηγόρη Μπιθικώτση ήταν «στρωμένη» με αλήθεια και ψυχή.

Ένας από τους τελευταίους μεγάλους της μουσικής

Ο συνθέτης Δήμος Μούτσης ανήκει στην κατηγορία των 5 σημαντικότερων Ελλήνων συνθετών που άλλαξαν τη μουσική ιστορία. Αν και ποσοτικά μικρότερο το έργο του, είναι εφάμιλλο με εκείνο του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Ξαρχάκου, του Μαρκόπουλου. Ένας μουσικός - πιανίστας που άλλαξε τη δεκαετία του '70 το ελληνικό τραγούδι και διαμόρφωσε την καριέρα πολλών νέων αλλά και ήδη καταξιωμένων τραγουδοποιών.

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1938 και από την ηλικία των 7 χρονών σπουδάζοντας στο Ωδείο Αθηνών έδειξε την κλίση του στη μουσική. Αρχικά στο βιολί και μετά στο πιάνο. Καταγόμενος από φτωχή οικογένεια, έπαιζε ως νεαρός αρχικά σε κάποια καφεθέατρα για να εξασφαλίσει τον βιοπορισμό του. Εντελώς τυχαία θα βρεθεί στις αρχές της δεκαετίας του '60 στο γνωστό ζαχαροπλαστείο του Φλόκα μεταξύ Σταδίου και Πανεπιστημίου, γνωστό στέκι της ιερής δυάδας φίλων και συνεργατών: Χατζιδάκις, Γκάτσος.

Ο ποιητής και στιχουργός θα του εμπιστευτεί στίχους του. Κάπως έτσι προέκυψε το πρώτο του τραγούδι το «Βρέχει ο Θεός» που ερμήνεψε ο Σταμάτης Κόκοτας. Μετά ακολούθησαν και άλλα, εμβληματικά και αξεπέραστα τραγούδια όπως το «Μη μου χτυπάς μεσάνυχτα την πόρτα» (πάλι με τον Σταμάτη Κόκοτα) και το «Σε έβλεπα στα μάτια» με τη Βίκυ Μοσχολιού. Καθοριστικό το τραγούδι που έδωσε στον Γρηγόρη Μπιθικώτση το 1969, το «Αύριο πάλι».

Ο Δήμος Μούτσης γίνεται γνωστός και σεβαστός στον καλλιτεχνικό κύκλο αλλά και στο κοινό. Διευθύνει τα μουσικά σχήματα του Μάνου Χατζιδάκι, συνεργάζεται με όλους τους κορυφαίους ερμηνευτές. Αλλά μόλις το 1971 αποφασίζει να κάνει τη δική του επανάσταση και να δείξει σε όλους πως πρέπει να αλλάξει η ελληνική μουσική. Το άλμπουμ «Άγιος Φεβρουάριος» σε στίχους Μάνου Ελευθερίου, χαρακτηρίζει μία ολόκληρη γενιά και είναι η ανθολογία του ταλέντου του. Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι σε αυτόν τον δίσκο στην καλύτερη στιγμή του.

Ο συνθέτης θα συνεργαστεί και με νεότερους καλλιτέχνες με τη Δήμητρα Γαλάνη και την Άλκηστις Πρωτοψάλτη να του οφείλουν πολλά για το ξεκίνημα της μεγάλης τους καριέρας.

Η Δήμητρα Γαλάνη μετά από 55 χρόνια καριέρας παλεύει ακόμα με την αλήθεια της

Από τις ιστορικές συνεργασίες του (και από τις τελευταίες του πριν πάρει την απόφαση να ερμηνεύει μόνος του τα τραγούδια του) ήταν το «Δε λες κουβέντα» , το τραγούδι που ερμήνεψε η Σωτηρία Μπέλλου. Μία μικρή περιπέτεια στάθηκε η ηχογράφησή του.

Η Μπέλλου αγνοούσε ότι στη μίξη θα έμπαινε και ένα ρεφρέν που τραγουδούσε ο ίδιος ο συνθέτης, αλλά όταν άκουσε το τελικό αποτέλεσμα δεν ευχαριστήθηκε καθόλου με το γενικότερο ύφος του τραγουδιού, λέγοντάς του πως ήταν καταθλιπτικό, απειλώντας τον και με μήνυση αν το κυκλοφορήσει.

Πείστηκε στη συνέχεια όμως από τη δισκογραφική της εταιρεία και η στάση της άλλαξε. Τον ευγνωμονούσε για πάντα, για αυτό το θείο μουσικό δώρο που της είχε χαρίσει. Το τραγούδι είναι διαχρονικό και έχει επανεκτελεστεί αρκετές φορές.

Στις σημαντικές του φιλίες και συνεργασίες και η Χάρις Αλεξίου. Αν και υπάρχει ένα μυστικό που τους αφορά. Η δημιουργία ενός δίσκου, που για άγνωστο λόγο δεν κυκλοφόρησε ποτέ!

Ο Γιώργος Νταλάρας αποχαιρέτησε τον συνθέτη με μία σημαντική παραδοχή: «‘’Μια φυσαρμόνικα που κλαίει’’…Δήμος Μούτσης.Ένας μεγάλος συνθέτης, ένας ιδιοφυής μουσικός, σπάνιος και ιδιαίτερος ερμηνευτής, ανήσυχο πνεύμα, με πλούσιο έργο. Όλο το ελληνικό τραγούδι, όλοι μας, ακουμπήσαμε επάνω του και μάθαμε πολλά. Ανήκει στην παρέα των φωτισμένων του τραγουδιού μας, αυτών που μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών μας. Αντίο Δήμο, ταξιδιώτη του παντός!».

queen.gr